op deze pagina ga ik proberen jullie op de hoogte te houden van belangrijke of leuke dingen.
de documentaire is nu gratis en voor niets online te bezichtigen
De filmpremière is verplaatst van 6 juni naar zondag 28 juni!
Iedereen is van harte uitgenodigd, ik zal de documentaire die ik heb gemaakt over onze reis presenteren. De entree is een vrijwillige bijdrage.
Dinsdag 21 april
Ik had mijn 2e radio-interview met dezelfde zender, om te vertellen hoe het was. Het was heel leuk.
Ik heb een opname maar kan hem niet op de site zetten, als je het nog heel graag wil horen stuur maar even een berichtje :)
Ik heb een opname maar kan hem niet op de site zetten, als je het nog heel graag wil horen stuur maar even een berichtje :)
zondag 3 mei
We zijn ondertussen al weer 2 weken terug en ik denk er nu pas aan dat ik de website even moet updaten. Hieronder zet ik een overzicht van alle facebookberichten die mijn vader heeft gedeeld in de tijd dat we er waren, dat geeft onze ervaringen denk ik het beste weer.
Ik heb ook een dagboek bijgehouden (ik loop nu nog maar een week achter), en eigenlijk heel grappig en toevallig iets is dat we mokhrgen een gesprek met een uitgever hebben, over de mogelijkheden om dit van dagboek samen met andere dingen een e-book te maken.
Verder ben ik bezig om een documentaire te maken over onze reis, de première daarvan is als het goed is 6 juni en er zijn nog kaarten beschikbaar!
REISVERSLAG ARMENIË 4 – 18 april 2015
(zoals geschreven op Facebook, maar dan zonder de foto’s)
4 april
Klaar voor vertrek. Koffers konden met moeite dicht. Op weg naar Armenië.
5 april (Eerste Paasdag)
Impressie van onze 1e Armeense Paasdag. Traditie is rijst met rozijnen te eten, eieren erbij en veel cake. Erg genieten van alle hartelijkheid en het mooie weer vandaag. Omringd door besneeuwde bergen, vorst in de nacht en zon op straat. Vroeg naar bed want vannacht maar weinig geslapen.
* Kaarsjes opgestoken bij de Paasdienst in de kerk van Azatan, voor hen die het kunnen gebruiken.
* Bijzonder. Net geheel geruisloos via Whatsap met Hannie Boevinkgesproken. Skype was ook wel fijn, maar dit maakt communiceren wel heel makkelijk.
6 april
Kleine update van vandaag. Rustige ochtend. Daarna bezoek aan Hayurtatstun (Huis van Armenië), een nieuw gemeenschapscentrum met o.a. een peuterspeelzaal en heel veel artistieke mogelijkheden, veelal voor jeugd. Overleg met directrice over trainingsdag voor onze juffen en workshopdag met lokale jeugd. Armen, zoon van directrice, kent de band die hier ook oefent. Zij hadden wel zin om mee te werken. Meteen een afspraak gemaakt voor eind van de middag. Voor Eva vuurproef: uitleggen van de bedoeling. Daarna samen spelen. Was 'echt vet'. Muzikanten spelen vooral jazz, blues en rock. We hadden 2 gitaristen, bassist zonder bas, drummer en een zangeres. Ik mocht meespelen op de blokfluit, Eva uiteraard op trompet. Mooi wat dan mogelijk is. Wordt wel lastig de muzikanten ook af en toe stil te krijgen, maar ze hebben veel zin om ook mee te doen met de workshop. Hopelijk kunnen ze ook vrij krijgen. Nu alle indrukken aan het verwerken en proberen de dagen verder in te vullen. Heerlijk dat we hier in huis verblijven bij Hovik en zijn familie.
7 april
Dinsdag in Gyumri. Eva begon met het bijwerken van haar dagboek. Aan het begin van de 3e dag al een achterstand is niet leuk. Hayurtatstun bezocht. Daar even gekeken op de preschool en het trainingslokaal voor zaterdag bekeken. Daarna heeft Eva samen met Lilit Gyunashyan en Lusine Voskanyan de programma's van de trainingsdag en de workshopmiddag uitgelegd. Langzaamaan krijgt het definitief vorm. Ook al worden de instrumenten zoveel mogelijk met recycled materiaal gemaakt, toch ook maar een paar spullen gekocht (zoals PVC-buis, spijkers, ijzerzaag en touw), zodat er in ieder geval een basis aanwezig is.
Toen was het tijd voor een lang gesprek met Lilit en Lusine over de toekomst van ons preschoolproject en toekomst van Alvan Tsarik. Blijft interessant en uitdagend om zo te werken. 'Law' en 'Parallel Law' zijn hierbij belangrijke begrippen. Ga je mee met het idee 'dat het hier toch niet kan' of wil je het toch proberen omdat je denkt of vindt dat het moet kunnen? Het lijkt erop dat we elkaar begrepen, maar komende dagen wel verder gaan met hierover te praten.
Nu even de zaken op een rijtje zetten. Eva is met Melsida het programma in een handout vorm te geven, simultaan in Engels en Armeens. Morgen op tijd op om naar Jerevan te gaan.
8 april
De 1e woensdag. Vroeg op om vanuit Gyumri naar Yerevan te gaan. Tocht blijft mooi, door de Teletubbiebergen zoals Marte en Eva ze noemen. Her en der lag nog wat sneeuw langs de weg, maar de nodige akkers waren ook al bewerkt. Rond 10 u gearriveerd en toen op zoek naar de B&B in Pushkinstreet. Veel centraler kan je het niet hebben. Blijkt een appartement op een 6e verdieping te zijn, waar in een kamer 3 bedden staan. Aardige mensen, 3 generaties vrouwen, zeer muzikaal. Jongste violiste, middelste zangeres. Meteen veel om over te praten. Miqayel Voskanyan bleek tegen 18 u tijd te hebben. Vachagan, een 'Nederlandse' Armeen, al wat eerder. Hij is medeoprichter van Utopianlab, een coworkingplace, vrij revolutionair in Armenië. Na wat opstartproblemen zijn ze al op zoek naar een grotere ruimte. Met V ook over toekomstplannen van Alvan Tsarik gesproken.
Een tijd lekker door de stad gezworven en aan begin van avond ontmoeting met Miqayel en zijn vrouw. Veel tijd hadden ze niet, want M. had nog een klein optreden. Gesprek op terras werd meer een interview, maar wel helemaal goed voor Eva. Kwam direct een aanbod dat M ook graag mee zou willen doen aan workshop en concert in Gyumri. Hopelijk gaat dat ook lukken. Na het gesprek meegegaan naar de Cascade, waar een optreden was in het kader van 100 jaar Genocide. Deze hele maand staat hier wel van in het teken, met veel voorstellingen. Dit was vrij experimenteel theater, best interessant.
Na de voorstelling opgepikt door Arman, een oude vriend van Lilit, die ons meenam naar de Yerevan Tavern om daar te eten. Was lekker en best gezellig.
9 april
Donderdag startte in Yerevan. Afspraak met oud-IND-collega Frank, die nu voor EU in Armenië werkt. Leuk en goed gesprek, haast alsof er geen 16 jaar verstreken waren. We zaten bij het Marriott-hotel. Daar was het een drukte van belang, want ene Kim Kardashian logeert daar een paar dagen. Ik bedacht me dat ik blij ben dat ik niet zo'n beroemdheid ben. Heb haar overigens nog wel gezien.
Na de lunch nog naar het Brusov-instituut gegaan. Daar gesproken met Armine, de docente Nederlands. We zouden ook wat studenten spreken, maar die hadden helaas opeens andere afspraken. Wel komisch dat je in Armenie Nederlands kunt studeren op de universiteit. Rond 16 u weer vertrokken uit het drukke en warme Yerevan (25°). Terug in Gyumri was het een graad of 15. Fijn om weer thuis te zijn.
Vrijdag 10 april.
Start met een voorstelling over de lente van de preschool van Hayertatstun. Een heel verhaal over de zon, de bloemen en de 'zatiks', lieveheersbeestjes. Daarna een wat moeilijk gesprek over onze samenwerking met de directrice. Eva en Lusine Voskanyan hebben goed gewerkt aan hun lied. Lusine is daarna naar een bijeenkomst van EED (European Endowment for Democracy) gegaan. Interessante club die allerlei democratische initiatieven financieel ondersteunen. Mogelijk kunnen wij ook een project indienen. Verder druk geweest met de training van morgen. Eva heeft eerst bouwtekeningen voor de instrumenten, daarna een mooie presentatie gemaakt, Lilit Gyunashyan en ik zijn druk geweest met de certificaten en de handout voor morgen. Ook nog wat spullen gescoord voor het maken van de instrumenten. Als het goed is zijn er morgen ongeveer 18 deelnemers.
11 april
Nog even goed wakker worden, zodat we er vandaag een geweldige muziekdag van kunnen gaan maken met het seminar ‘Music is Fun’ door Eva Beunk. De dag begon vannacht al met een flink onweer, meer dan genoeg Sound & Light. Heb er veel zin in vandaag. Impressie van het #musicseminar van Eva vandaag. Er waren zo'n 15 juffen. Volgens mij is de dag geslaagd te noemen. In het begin erg afwachtend, langzaamaan ontdooiend. Vooral bij het maken van de instrumenten ging het los, in ieder geval bij een paar groepjes. Vanuit de voorbeelden die Eva had aangegeven werd al snel afgeweken. Erg benieuwd hoe volgende week, als Eva op 5 preschools ook met kinderen gaat werken.
12 april
Wordt vandaag een religieus-toeristisch dagje: met 10.000en anderen naar Mughni, om een bijbel uit 520 te bekijken. Dit is 1 x per jaar mogelijk, voor dit jaar dus vandaag.
Op weg maar Mughni. 1e tussenstop in Beniamin. Kerkbezoek (met bisschop van Shirak als voorganger), wandeling de berg op en een interview van Eva met verslaggeefster van Armenpress. Best een beetje koud en nat en omwerig.
13 april
Life vanuit Amasia de eerste workshop met de kinderen. Rianne Boerstal Wow! Wat een grote groep kinderen....... 13 april om 12:31 ·
* Servaas Beunk Waren er een stuk of 25. De meesten hadden echt plezier. Misschien wel mooiste succes is dat er nu al is besloten ook een muziekhoek te maken op de preschool /kinderdagverblijf. Ook zullen ze vaker zelf instrumenten maken op het programma zetten.
* Mark Janssen Goed Bezig 13 april om 16:13 ·
Vandaag de eerste workshop met kinderen, in het hooggelegen Amasia. Dag begon met verslapen (we werden 5 minuten voor gepland vertrek wakker). Toen bleek het ook nog te sneeuwen, vooral natte sneeuw. Mooi tocht naar het dorp, vrij steile weg regelmatig. Gelukkig niet glad. In Amasia waren zo'n 25 kinderen van het kinderdagverblijf aan het wachten, samen met 3 juffen en de (nieuwe) directeur. Was een mooie ochtend. Veel kinderen erg enthousiast, de staf gelukkig ook. Het zelf instrumenten maken en bespelen krijgt hier zeker een vervolg.
Nog een derde update van de tweede maandag in Armenië. Na de workshop van Eva nog even met Mary gesproken, de oud-directeur van het kinderdagverblijf in Amasia. Zij werkt nu bij WorldVision. Al een tijdje is zij bezig met een groep vrouwen om te werken met vilt en zijde. Ga proberen of dit eventueel kan worden opgenomen door een importeur voor de Wereldwinkels.
Terug in Gyumri even bij de bibliotheek langs geweest. Eva heeft haar boek uit. Meteen maar ingeschreven als lid (en 2 Engelse boeken meegenomen).
Vanavond gesprek gehad met een belangrijke muziekmeneer hier in de stad. Was niet helemaal zoals we hadden gehoopt. Man was druk bezig met internationaal muziekfestival hier in Gyumri en dat schijnt niet helemaal te lopen zoals hij graag zou zien. Moest de aandacht verdelen tussen ons en een groep juryleden. Hij maakte wel duidelijk dat hij heel blij zou zijn met (gebruikte) instrumenten en met bladmuziek (helemaal blij met recente muziek, want het meeste hier is al 60 jaar oud). Eva wil eigenlijk graag dat er blokfluitles aan de preschoolleraressen wordt gegeven van het geld dat ze nog overheeft, maar dat snapte de man eigenlijk niet, wat daar nu het nut van was. In ieder geval gevalletje 'bad timing', maar wat ons betreft was er niet echt een andere mogelijkheid.
14 april
Even tussendoor het 'kerkenpad' van afgelopen zondag. In de Surp Gevorg (oftewel Sint Joris) van Mughni, vlak bij Yerevan, werd een bijbel uit de 6e eeuw aan de gelovigen getoond. Een hele happening, want dit gebeurt maar 1x per jaar. Vanuit de parochie van Lilit Gyunashyan is een bustochtje georganiseerd met 2 machoutni's (minibusjes met ca 16 zitplaatsen). Eva & ik natuurlijk ook mee. We wisten eigenlijk alleen dat we naar Mughni zouden gaan, bleek een geheel verzorgde dagtocht te worden.
We vertrokken dus uit Azatan, eerst naar het buurdorp Beniamin. Achter het dorp is een (steile) heuvel met een klein kapelletje bij de top. Daar gingen we met z'n allen (vooral vrouwen), naar toe. Teruggekomen bleek dat we hier ook de kerkdienst zouden bijwonen. In een zeer eenvoudige kerk, haast type paardenstal, zou de bisschop van Gyumri voorgaan. Tijdens het wachten daarop werd Eva nog geïnterviewd door een verslaggeefster van Armenpress. Die vertelde me later dat dit wel een erg betrokken bisschop is, die elke zondag een klein dorp bezoekt en het ook niet pikte toen Kim Kardashian en gevolg de kerk van Gyumri even voor zichzelf opeisten: 'kerkdeuren mogen nooit voor mensen gesloten worden!' riep hij kwaad (en op de nationale tv).
Uiteindelijk toch verder naar Mughni. De doorgaande straat daar stond behoorlijk vol met auto's, bij de kerk een menigte van belang/ gedrang. Na behoorlijk gemangeld te zijn uiteindelijk binnen geraakt. Ook daar stampensvol. Toen bleek dat het boek niet geopend lag, maar met al z'n zilverbeslag werd opgehouden om eerbiedig te worden gekust, zijn Eva en ik maar weer naar buiten gegaan. Heerlijk daar. De kerkhof staat hier vol met fruitbomen, allemaal net in bloei. Allemaal families zaten samen, heel gezellig.
Weet niet of ik toekom aan rest van zondagsverslag, maar we moeten zo weg naar Arapi. Lilit belde net op dat ze ziek is, gaat niet mee. Hopelijk is ze vanmiddag opgeknapt om mee te kunnen naar Yerevan.
14 april
Vanochtend begonnen in Arapi. Preschool in een school met 3 enthousiaste juffen. Hadden in het weekend al goed geoefend met de oefeningen van Eva, zelfs al wat in de klas gedaan. Kinderen waren wel erg rustig, met het maken van de instrumenten erg afwachtend. Het muziek maken ging daarentegen heel erg goed en enthousiast. Na afloop nog een heerlijke lunch aangeboden gekregen, met allerlei Armeense specialiteiten, door de juffen zelf gemaakt. Erg prettig, want zo konden we ook nog even napraten. In deze groep zit wel muziek.
In de middag is Eva met Lusine meegegaan, ik ben met Lilit naar Yerevan gereden. Vijf uur in de auto voor een, wel heel prettig, gesprek met een Fin die voor de EU twinning-projecten doet op gebied van hoger onderwijs. Nu is dat niet geheel onze doelgroep, maar toch zeker veel zinnigs uitgewisseld.
Het (late) diner gebruikt bij Gevorg en Lusine, heerlijk hartelijke mensen.
15 april
Drukke dag vandaag. 2 korte workshops op preschool, op bezoek bij geïnteresseerde preschool & workshop en concert op Hayurtatstun.
De 2e woensdag in Armenie. Enerverende dag, met een mislukt maar toch wel gelukte workshop en concert in de middag (maar dat is voor de volgende update). Begonnen vanmorgen met bezoek aan Azatan, waar in de school veel schoolborden uit Nederland hangen. Ook veel tafels en stoelen zijn er per container heengegaan (maar er staat nog steeds veel oude meuk). Een hele mooie toespraak van een leerlinge, die Stichting Alvan Tsarik dankte voor al het werk.
Daarna een kort bezoek aan de Azatan-preschool. Een relatief kleine groep vandaag, want veel zieken. Eva heeft een korte les gegeven, kinderen waren erg oplettend en hadden veel plezier in de dirigeerspelletjes (met trommelen op de tafel). Daarna naar buurdorp Beniamin (waar we afgelopen zondag ook al waren). Schooldirecteur en burgemeester wilden graag gesprek, want ze hebben interesse in samenwerking. Interesse zit grotendeels in nieuw materiaal, oa voor preschool. Kan ik me goed voorstellen, want het is allemaal niet veel, materialistisch gezien. Toch hangt er een goede sfeer. Veel kunst en dergelijke in de gangen, vrij losse omgang met betrekking tot hiërarchie (kinderen bleven zowaar zitten toen directeur binnen kwam). Ook erg prettig dat ze willen denken aan co-financiering voor een eventuele volgende containerzending, kwam helemaal uit henzelf. Wordt zeer wel mogelijk vervolgd.
Nog even bij de muziekschool van Azatan langs gegaan. Volgen nu 105 leerlingen muziek- en schilderlessen. Wel veel behoefte aan instrumenten.
Eva begon hier al last van buikpijn te krijgen, maar toch weer verder, op weg naar Gyumri. Middag stond gepland voor Hayurtatstun, eerst 2 korte lessen bij de preschoolklassen, daarna grote workshop. De 1e les was weer erg leuk. Enthousiaste juf, die al zaken van Eva's seminar had gebruikt, erg enthousiaste kinderen. De 2e les was minder, want de kinderen waren eigenlijk te moe, hadden de hele dag al geoefend voor de lente-voorstelling.
Over workshop dadelijk meer.
Woensdagmiddag zou de dag van de workshop met allerlei kinderen worden, afgesloten met een concert voor ouders en geïnteresseerden. Veel werk en energie heeft Eva hier in gestoken, veel afspraken zijn gemaakt, veel materiaal verzameld. Toch ging heel veel op z'n Armeens. In welke ruimte zouden we de workshop kunnen houden, hoeveel kinderen zouden komen ( volgens de directrice een stuk of 40), zou Miqayel Voskanyan uit Yerevan komen (zoals hij had voorgesteld en beloofd), zouden de bandleden tijd hebben, zou ....
Om half 4, de geplande begintijd, was duidelijk dat we in de theaterzaal terecht konden, was er geen kind te zien, was de band aan het opbouwen, belden een paar mensen af, kreeg Eva buikpijn …
Om 4 uur waren er een paar kinderen, was de band aan het soundchecken, begon ik langzaamaan pissig te worden omdat veel mensen maar wat deden en ....
Rond 4.15 u waren er een stuk of 15 kinderen en jongeren en is Eva gestart, met een flink aangepast programma (bijvoorbeeld geen instrumenten zelf maken). Het ging werken. Afwisseling van zelf muziek maken, luisteren naar de band (met Eva op trompet), jammen, het was chaotisch maar leuk (voor velen). Helaas waren Eva's darmen geheel van streek, dus zij heeft een paar stukken niet meegekregen. Na een pauze rond 6 u begonnen met concert. Geen ouders, veel kinderen naar huis, geen bezoek van de fameuze tar-speler uit Jerevan. Wel heel veel speelplezier. Aan het eind kwam de priester van Hayurtatstun ook nog even luisteren. Twee van zijn kinderen deden de hele middag al enthousiast mee. Hijzelf nu ook. Zette een jam in op een Armeens
halleluja, niet gepland, in ieder geval bijzonder. Bandleden waren erg te spreken over dit initiatief van Eva ( en over hoe ze het allemaal voor elkaar heeft gekregen), met in ieder geval 1 van hen gaan we morgen verder praten over een evt vervolg (die jongen is zo muzikaal en ontzettend goed in het stimuleren van kinderen).
Na het opruimen naar huis gegaan en Eva naar bed.
Ik heb nog een lang en goed gesprek gehad met Hovik en Lilit over de toekomst van Alvan Tsarik en mogelijk nieuwe projecten. Hebben maar gedronken op een plan om 8 ha bomen aan te planten. Plan wordt binnenkort omgezet in projectvoorstel en hopelijk gaan volgend jaar de eerste bomen de grond in.
17 april
Alweer bijna aan het eind van ons verblijf, nog.maar twee dagen. Eva weer goed opgeknapt. Dadelijk naar Varamabert (school) en wat andere afspraken
17 april
De laatste donderdag was zonovergoten. Heel langzaam ontvouwen de groene blaadjes zich. Duurt langer dan ik verwachtte. We begonnen in Varamabert, een relatief nieuwe partner van ons. Preschool in het schoolgebouw. Eerst even gesprek met directeur en met de leider van de Armeense dansgroep. Zij zouden het erg leuk vinden om ook naar Nederland te komen, zijn 2 jaar geleden ook naar Tsjechië geweest.
Daarna naar de klas. Deze juffen konden er zaterdag niet bijzijn, maar waren erg benieuwd naar wat Eva te brengen had. Pakten ze ook erg goed op. Groep was bijna perfekt: redelijk rustig, enthousiast en goed reagerend op de aanwijzingen van Eva. Het maken van de instrumenten was een prettige chaos, het bespelen ervan klonk best goed.
Daarna naar het 'Family Centre' in Gyumri. Een staatgeleide organisatie voor artistieke opleidingen. Haast te mooi om waar te zijn. Mooi gebouw, vooral van binnen, goede en goedgevulde praktijkruimtes, mooie eindproducten. Er wordt onder andere les gegeven in naaien, tapijtknopen, houtbewerken, dansen, tekenen, sieraden maken, schaken en heel veel meer. Bevlogen docenten, wel een beetje competetieve sfeer (onze leerlingen zijn 1e geworden in die en die competitie).
Volgende stop was het kinderdagverblijf van Arevik, een dorp waar we nog niet werken, maar een juf heeft al wel meegedaan met het seminar van Eva. Een groter verschil met de vorige plek is haast niet denkbaar. Drie kleurige barakken rondom een pleintje met wat speeltoestellen, dat was nog wel aardig. Binnen was het echter schrikken. Een stuk of 25 kinderen zaten in een halve cirkel in oude plastic stoeltjes, rondom een allesbrander. Kapotte houten vloer, geen vloerkleed, wanden met kapot behang, bijna niets aan de muur. In de ruimte ernaast een paar plastic tafeltjes, daarnaast nog een koude ruimte met alleen een piano. Twee lege kasten, geen speelgoed, geen papier, geen tekenspullen, geen schoolbord, helemaal niets. In deze ruimte moeten de kinderen (en de juffen) van 9 tot 3 verblijven. De ouders betalen 3000 dram per maand (ongeveer 6 euro) voor eten en drinken, meer zit er niet in. Eva heeft de
trompet gepakt, wat spelletjes gedaan, en toen was her weer zitten voor de kinderen. Om er depressief van te worden. Inmiddels was de directrice terug gekomen. Zij bracht goed nieuws mee. Caritas, een grote welzijnsorganistie, had toegezegd dat de ruimte opgeknapt gaat worden. Een tijdje overlegd met elkaar, als Alvan Tsarikers. Lilit en Lusine willen wel proberen met deze mensen te gaan werken. Zal moeilijk worden, want er zit nog maar weinig energie in de mensen. Wel willen ze graag, alle hulp is welkom. In ieder geval besloten dat alle spullen die wij overhouden hier naar toe gaan.
Na dit bezoek nog op bezoek gegaan bij de directrice van Hayueratstun. Zij had veel positieve verhalen gehoord over de workshop van woensdag. Fijn te horen.
Daarna even tijd genomen om wat boodschappen te doen, voordat we bij Artasjes op bezoek gingen. De tweede keer Caritas vandaag, want hier werkt hij voor. Lilit en Rene kennen hem goed, ik had 'm nog niet ontmoet. Een gouden kerel (en ook erg prettig om eens zonder tolk te praten). Jammer dat hij het in zijn eigen werk al zo druk heeft, maar nu wel goed kunnen sparren over en paar van onze projekten. Wie weet ga ik hier een volgende keer ook een seminar geven, want Artasjes was bv erg benieuwd naar ideeën om medewerkers te belonen. Veel te snel moesten we naar de volgende afspraak, met Taron Grigoryan.
Taron is onder andere lid van de band die Eva heeft ondersteund. Gisteren was het een genot om naar hem te kijken, naar hoe hij improviseerde met materialen en hoe hij kinderen motiveerde om mee te doen. Het leek ons erg fijn als hij op de een of andere manier verder bij ons muziekproject betrokken wilde blijven. Taron is er gelukkig ook enthousiast over. Heeft al vaker met (oudere) kinderen gewerkt. Op heel korte termijn gaan we proberen dit project te concretiseren. Inmiddels 22.30 u geworden maar weer naar huis gelopen.
17 april
Voorlopig voor de laatste ochtend dit uitzicht bij de voordeur. Morgen weer ontbijt in Nederland. Vandaag weer even knallen in Voskehask, bezoek aan bibliotheek, evaluatie met Lilit en Lusine, uit eten met familie van Hovik, koffer pakken en op naar vliegveld.
18 april
De laatste dag in Armenie (voorlopig). De boom voor het huis is toch niet gaan bloeien.
Stond nog 1 preschool op het programma, die van Voskehask, zo'n beetje de eerste waar we begonnen. Lusine en Eva gingen in het dorp vast naar de school, Lilit en ik moesten eerst bij de nieuwe burgemeester op bezoek. Die is vast van plan het kinderdagverblijf, dat al jaren als gebouw klaar is, maar nog niet functioneert, te openen. Hij wil daar graag de preschool bij betrekken en vroeg hoe wij daar in staan. Positief natuurlijk, want de huidige situatie is verre van ideaal. Hij wil 'onze' juffen dan ook gaan betalen. Nog even aankijken of het ook daadwerkelijk gaat lukken, maar ik heb er wel vertrouwen in. In de preschool waren de kinderen al flink aan het knutselen. Meri, de juf, had al veel uit het seminar uitgevoerd en zelfs een flessenorgel gemaakt. Na de les nog even met de directeur gepraat en, zoals altijd bij hem, met de cognac op tafel. Geloof het of niet, maar na 2 glazen was mij diarree-aandrang verdwenen. Maar goed ook, want
het sanitair laat er erg te wensen over, niet geheel toevallig een van de gespreksonderwerpen. De school heeft dringend hulp nodig, ook wat meubilair betreft. Eens kijken wat we kunnen doen.
Daarna ben ik naar de bibliotheek gegaan, om met Gevorg en Maria te praten en een toner voor hun kopieerapparaat te brengen. Weer een goed en gezellig gesprek.
Hovik en Alla namen me daarna mee naar een stuk grond, waar Hovik snode plannen mee heeft. Op de 8 ha wil hij een bos planten en zou dat samen met Alvan Tsarik willen doen. Interessant stukje land, net buiten Gyumri, afwisselend in hoogte en bodem en zo. Kwamen, al lopend en pratend, op een paar leuke ideeëe opgedaan. Hovik had eerst plan om er een leer-werkplan van te maken, daarna werd het een soort speelbos met ponies en picknickplekken. Mij lijkt het wel wat om er een soort ecologisch themapark van te maken. Op een plek ligt veel puin, vooral beton. Hovik wilde dat onder het zand schuiven, lijkt mij wel wat om het juist te laten liggen als bewustwording. Gedeelte zou ook gebruikt kunnen worden in een recycled gebouwtje voor eten/drinken en instructie. Lijkt me dan ook wel te gek om het meubilair te maken van Lada-wrakken, zijn er nog genoeg van. Mooi leer-werkprojekt voor metaalbewerking. Mogelijkheden zat dus.
Koffers zijn gepakt, zo nog even uit eten met de familie. Om 04.25 u (02.25 u Ned tijd) gaan we vliegen. Heerlijk altijd, zo'n nacht overslaan als je uit Armenië vertrekt.
Onze gastfamilie mee uit eten genomen, was best gezellig, onder andere door de live zanger. Tegen 23 u op weg naar het vliegveld. Harut reed weer, Lilit ging toch maar mee. Konden we de twee weken ook evalueren.
We kunnen gaan 'boarden'. Veel Italiaanse priesters aan boord. Moet wel goed gaan. Tot in Wenen.
Zit nu in het vliegtuig, stijgen op dit moment op, met 30 minuten vertraging. Hoop dat dit geen probleem wordt bij de overstap in Wenen. Zitten redelijk voorin, helaas is bij onze stoelen net geen raam.
En inmiddels, na een voorspoedige reis, weer thuis. Lekker Nederlands ontbijten.
Ik heb ook een dagboek bijgehouden (ik loop nu nog maar een week achter), en eigenlijk heel grappig en toevallig iets is dat we mokhrgen een gesprek met een uitgever hebben, over de mogelijkheden om dit van dagboek samen met andere dingen een e-book te maken.
Verder ben ik bezig om een documentaire te maken over onze reis, de première daarvan is als het goed is 6 juni en er zijn nog kaarten beschikbaar!
REISVERSLAG ARMENIË 4 – 18 april 2015
(zoals geschreven op Facebook, maar dan zonder de foto’s)
4 april
Klaar voor vertrek. Koffers konden met moeite dicht. Op weg naar Armenië.
5 april (Eerste Paasdag)
Impressie van onze 1e Armeense Paasdag. Traditie is rijst met rozijnen te eten, eieren erbij en veel cake. Erg genieten van alle hartelijkheid en het mooie weer vandaag. Omringd door besneeuwde bergen, vorst in de nacht en zon op straat. Vroeg naar bed want vannacht maar weinig geslapen.
* Kaarsjes opgestoken bij de Paasdienst in de kerk van Azatan, voor hen die het kunnen gebruiken.
* Bijzonder. Net geheel geruisloos via Whatsap met Hannie Boevinkgesproken. Skype was ook wel fijn, maar dit maakt communiceren wel heel makkelijk.
6 april
Kleine update van vandaag. Rustige ochtend. Daarna bezoek aan Hayurtatstun (Huis van Armenië), een nieuw gemeenschapscentrum met o.a. een peuterspeelzaal en heel veel artistieke mogelijkheden, veelal voor jeugd. Overleg met directrice over trainingsdag voor onze juffen en workshopdag met lokale jeugd. Armen, zoon van directrice, kent de band die hier ook oefent. Zij hadden wel zin om mee te werken. Meteen een afspraak gemaakt voor eind van de middag. Voor Eva vuurproef: uitleggen van de bedoeling. Daarna samen spelen. Was 'echt vet'. Muzikanten spelen vooral jazz, blues en rock. We hadden 2 gitaristen, bassist zonder bas, drummer en een zangeres. Ik mocht meespelen op de blokfluit, Eva uiteraard op trompet. Mooi wat dan mogelijk is. Wordt wel lastig de muzikanten ook af en toe stil te krijgen, maar ze hebben veel zin om ook mee te doen met de workshop. Hopelijk kunnen ze ook vrij krijgen. Nu alle indrukken aan het verwerken en proberen de dagen verder in te vullen. Heerlijk dat we hier in huis verblijven bij Hovik en zijn familie.
7 april
Dinsdag in Gyumri. Eva begon met het bijwerken van haar dagboek. Aan het begin van de 3e dag al een achterstand is niet leuk. Hayurtatstun bezocht. Daar even gekeken op de preschool en het trainingslokaal voor zaterdag bekeken. Daarna heeft Eva samen met Lilit Gyunashyan en Lusine Voskanyan de programma's van de trainingsdag en de workshopmiddag uitgelegd. Langzaamaan krijgt het definitief vorm. Ook al worden de instrumenten zoveel mogelijk met recycled materiaal gemaakt, toch ook maar een paar spullen gekocht (zoals PVC-buis, spijkers, ijzerzaag en touw), zodat er in ieder geval een basis aanwezig is.
Toen was het tijd voor een lang gesprek met Lilit en Lusine over de toekomst van ons preschoolproject en toekomst van Alvan Tsarik. Blijft interessant en uitdagend om zo te werken. 'Law' en 'Parallel Law' zijn hierbij belangrijke begrippen. Ga je mee met het idee 'dat het hier toch niet kan' of wil je het toch proberen omdat je denkt of vindt dat het moet kunnen? Het lijkt erop dat we elkaar begrepen, maar komende dagen wel verder gaan met hierover te praten.
Nu even de zaken op een rijtje zetten. Eva is met Melsida het programma in een handout vorm te geven, simultaan in Engels en Armeens. Morgen op tijd op om naar Jerevan te gaan.
8 april
De 1e woensdag. Vroeg op om vanuit Gyumri naar Yerevan te gaan. Tocht blijft mooi, door de Teletubbiebergen zoals Marte en Eva ze noemen. Her en der lag nog wat sneeuw langs de weg, maar de nodige akkers waren ook al bewerkt. Rond 10 u gearriveerd en toen op zoek naar de B&B in Pushkinstreet. Veel centraler kan je het niet hebben. Blijkt een appartement op een 6e verdieping te zijn, waar in een kamer 3 bedden staan. Aardige mensen, 3 generaties vrouwen, zeer muzikaal. Jongste violiste, middelste zangeres. Meteen veel om over te praten. Miqayel Voskanyan bleek tegen 18 u tijd te hebben. Vachagan, een 'Nederlandse' Armeen, al wat eerder. Hij is medeoprichter van Utopianlab, een coworkingplace, vrij revolutionair in Armenië. Na wat opstartproblemen zijn ze al op zoek naar een grotere ruimte. Met V ook over toekomstplannen van Alvan Tsarik gesproken.
Een tijd lekker door de stad gezworven en aan begin van avond ontmoeting met Miqayel en zijn vrouw. Veel tijd hadden ze niet, want M. had nog een klein optreden. Gesprek op terras werd meer een interview, maar wel helemaal goed voor Eva. Kwam direct een aanbod dat M ook graag mee zou willen doen aan workshop en concert in Gyumri. Hopelijk gaat dat ook lukken. Na het gesprek meegegaan naar de Cascade, waar een optreden was in het kader van 100 jaar Genocide. Deze hele maand staat hier wel van in het teken, met veel voorstellingen. Dit was vrij experimenteel theater, best interessant.
Na de voorstelling opgepikt door Arman, een oude vriend van Lilit, die ons meenam naar de Yerevan Tavern om daar te eten. Was lekker en best gezellig.
9 april
Donderdag startte in Yerevan. Afspraak met oud-IND-collega Frank, die nu voor EU in Armenië werkt. Leuk en goed gesprek, haast alsof er geen 16 jaar verstreken waren. We zaten bij het Marriott-hotel. Daar was het een drukte van belang, want ene Kim Kardashian logeert daar een paar dagen. Ik bedacht me dat ik blij ben dat ik niet zo'n beroemdheid ben. Heb haar overigens nog wel gezien.
Na de lunch nog naar het Brusov-instituut gegaan. Daar gesproken met Armine, de docente Nederlands. We zouden ook wat studenten spreken, maar die hadden helaas opeens andere afspraken. Wel komisch dat je in Armenie Nederlands kunt studeren op de universiteit. Rond 16 u weer vertrokken uit het drukke en warme Yerevan (25°). Terug in Gyumri was het een graad of 15. Fijn om weer thuis te zijn.
Vrijdag 10 april.
Start met een voorstelling over de lente van de preschool van Hayertatstun. Een heel verhaal over de zon, de bloemen en de 'zatiks', lieveheersbeestjes. Daarna een wat moeilijk gesprek over onze samenwerking met de directrice. Eva en Lusine Voskanyan hebben goed gewerkt aan hun lied. Lusine is daarna naar een bijeenkomst van EED (European Endowment for Democracy) gegaan. Interessante club die allerlei democratische initiatieven financieel ondersteunen. Mogelijk kunnen wij ook een project indienen. Verder druk geweest met de training van morgen. Eva heeft eerst bouwtekeningen voor de instrumenten, daarna een mooie presentatie gemaakt, Lilit Gyunashyan en ik zijn druk geweest met de certificaten en de handout voor morgen. Ook nog wat spullen gescoord voor het maken van de instrumenten. Als het goed is zijn er morgen ongeveer 18 deelnemers.
11 april
Nog even goed wakker worden, zodat we er vandaag een geweldige muziekdag van kunnen gaan maken met het seminar ‘Music is Fun’ door Eva Beunk. De dag begon vannacht al met een flink onweer, meer dan genoeg Sound & Light. Heb er veel zin in vandaag. Impressie van het #musicseminar van Eva vandaag. Er waren zo'n 15 juffen. Volgens mij is de dag geslaagd te noemen. In het begin erg afwachtend, langzaamaan ontdooiend. Vooral bij het maken van de instrumenten ging het los, in ieder geval bij een paar groepjes. Vanuit de voorbeelden die Eva had aangegeven werd al snel afgeweken. Erg benieuwd hoe volgende week, als Eva op 5 preschools ook met kinderen gaat werken.
12 april
Wordt vandaag een religieus-toeristisch dagje: met 10.000en anderen naar Mughni, om een bijbel uit 520 te bekijken. Dit is 1 x per jaar mogelijk, voor dit jaar dus vandaag.
Op weg maar Mughni. 1e tussenstop in Beniamin. Kerkbezoek (met bisschop van Shirak als voorganger), wandeling de berg op en een interview van Eva met verslaggeefster van Armenpress. Best een beetje koud en nat en omwerig.
13 april
Life vanuit Amasia de eerste workshop met de kinderen. Rianne Boerstal Wow! Wat een grote groep kinderen....... 13 april om 12:31 ·
* Servaas Beunk Waren er een stuk of 25. De meesten hadden echt plezier. Misschien wel mooiste succes is dat er nu al is besloten ook een muziekhoek te maken op de preschool /kinderdagverblijf. Ook zullen ze vaker zelf instrumenten maken op het programma zetten.
* Mark Janssen Goed Bezig 13 april om 16:13 ·
Vandaag de eerste workshop met kinderen, in het hooggelegen Amasia. Dag begon met verslapen (we werden 5 minuten voor gepland vertrek wakker). Toen bleek het ook nog te sneeuwen, vooral natte sneeuw. Mooi tocht naar het dorp, vrij steile weg regelmatig. Gelukkig niet glad. In Amasia waren zo'n 25 kinderen van het kinderdagverblijf aan het wachten, samen met 3 juffen en de (nieuwe) directeur. Was een mooie ochtend. Veel kinderen erg enthousiast, de staf gelukkig ook. Het zelf instrumenten maken en bespelen krijgt hier zeker een vervolg.
Nog een derde update van de tweede maandag in Armenië. Na de workshop van Eva nog even met Mary gesproken, de oud-directeur van het kinderdagverblijf in Amasia. Zij werkt nu bij WorldVision. Al een tijdje is zij bezig met een groep vrouwen om te werken met vilt en zijde. Ga proberen of dit eventueel kan worden opgenomen door een importeur voor de Wereldwinkels.
Terug in Gyumri even bij de bibliotheek langs geweest. Eva heeft haar boek uit. Meteen maar ingeschreven als lid (en 2 Engelse boeken meegenomen).
Vanavond gesprek gehad met een belangrijke muziekmeneer hier in de stad. Was niet helemaal zoals we hadden gehoopt. Man was druk bezig met internationaal muziekfestival hier in Gyumri en dat schijnt niet helemaal te lopen zoals hij graag zou zien. Moest de aandacht verdelen tussen ons en een groep juryleden. Hij maakte wel duidelijk dat hij heel blij zou zijn met (gebruikte) instrumenten en met bladmuziek (helemaal blij met recente muziek, want het meeste hier is al 60 jaar oud). Eva wil eigenlijk graag dat er blokfluitles aan de preschoolleraressen wordt gegeven van het geld dat ze nog overheeft, maar dat snapte de man eigenlijk niet, wat daar nu het nut van was. In ieder geval gevalletje 'bad timing', maar wat ons betreft was er niet echt een andere mogelijkheid.
14 april
Even tussendoor het 'kerkenpad' van afgelopen zondag. In de Surp Gevorg (oftewel Sint Joris) van Mughni, vlak bij Yerevan, werd een bijbel uit de 6e eeuw aan de gelovigen getoond. Een hele happening, want dit gebeurt maar 1x per jaar. Vanuit de parochie van Lilit Gyunashyan is een bustochtje georganiseerd met 2 machoutni's (minibusjes met ca 16 zitplaatsen). Eva & ik natuurlijk ook mee. We wisten eigenlijk alleen dat we naar Mughni zouden gaan, bleek een geheel verzorgde dagtocht te worden.
We vertrokken dus uit Azatan, eerst naar het buurdorp Beniamin. Achter het dorp is een (steile) heuvel met een klein kapelletje bij de top. Daar gingen we met z'n allen (vooral vrouwen), naar toe. Teruggekomen bleek dat we hier ook de kerkdienst zouden bijwonen. In een zeer eenvoudige kerk, haast type paardenstal, zou de bisschop van Gyumri voorgaan. Tijdens het wachten daarop werd Eva nog geïnterviewd door een verslaggeefster van Armenpress. Die vertelde me later dat dit wel een erg betrokken bisschop is, die elke zondag een klein dorp bezoekt en het ook niet pikte toen Kim Kardashian en gevolg de kerk van Gyumri even voor zichzelf opeisten: 'kerkdeuren mogen nooit voor mensen gesloten worden!' riep hij kwaad (en op de nationale tv).
Uiteindelijk toch verder naar Mughni. De doorgaande straat daar stond behoorlijk vol met auto's, bij de kerk een menigte van belang/ gedrang. Na behoorlijk gemangeld te zijn uiteindelijk binnen geraakt. Ook daar stampensvol. Toen bleek dat het boek niet geopend lag, maar met al z'n zilverbeslag werd opgehouden om eerbiedig te worden gekust, zijn Eva en ik maar weer naar buiten gegaan. Heerlijk daar. De kerkhof staat hier vol met fruitbomen, allemaal net in bloei. Allemaal families zaten samen, heel gezellig.
Weet niet of ik toekom aan rest van zondagsverslag, maar we moeten zo weg naar Arapi. Lilit belde net op dat ze ziek is, gaat niet mee. Hopelijk is ze vanmiddag opgeknapt om mee te kunnen naar Yerevan.
14 april
Vanochtend begonnen in Arapi. Preschool in een school met 3 enthousiaste juffen. Hadden in het weekend al goed geoefend met de oefeningen van Eva, zelfs al wat in de klas gedaan. Kinderen waren wel erg rustig, met het maken van de instrumenten erg afwachtend. Het muziek maken ging daarentegen heel erg goed en enthousiast. Na afloop nog een heerlijke lunch aangeboden gekregen, met allerlei Armeense specialiteiten, door de juffen zelf gemaakt. Erg prettig, want zo konden we ook nog even napraten. In deze groep zit wel muziek.
In de middag is Eva met Lusine meegegaan, ik ben met Lilit naar Yerevan gereden. Vijf uur in de auto voor een, wel heel prettig, gesprek met een Fin die voor de EU twinning-projecten doet op gebied van hoger onderwijs. Nu is dat niet geheel onze doelgroep, maar toch zeker veel zinnigs uitgewisseld.
Het (late) diner gebruikt bij Gevorg en Lusine, heerlijk hartelijke mensen.
15 april
Drukke dag vandaag. 2 korte workshops op preschool, op bezoek bij geïnteresseerde preschool & workshop en concert op Hayurtatstun.
De 2e woensdag in Armenie. Enerverende dag, met een mislukt maar toch wel gelukte workshop en concert in de middag (maar dat is voor de volgende update). Begonnen vanmorgen met bezoek aan Azatan, waar in de school veel schoolborden uit Nederland hangen. Ook veel tafels en stoelen zijn er per container heengegaan (maar er staat nog steeds veel oude meuk). Een hele mooie toespraak van een leerlinge, die Stichting Alvan Tsarik dankte voor al het werk.
Daarna een kort bezoek aan de Azatan-preschool. Een relatief kleine groep vandaag, want veel zieken. Eva heeft een korte les gegeven, kinderen waren erg oplettend en hadden veel plezier in de dirigeerspelletjes (met trommelen op de tafel). Daarna naar buurdorp Beniamin (waar we afgelopen zondag ook al waren). Schooldirecteur en burgemeester wilden graag gesprek, want ze hebben interesse in samenwerking. Interesse zit grotendeels in nieuw materiaal, oa voor preschool. Kan ik me goed voorstellen, want het is allemaal niet veel, materialistisch gezien. Toch hangt er een goede sfeer. Veel kunst en dergelijke in de gangen, vrij losse omgang met betrekking tot hiërarchie (kinderen bleven zowaar zitten toen directeur binnen kwam). Ook erg prettig dat ze willen denken aan co-financiering voor een eventuele volgende containerzending, kwam helemaal uit henzelf. Wordt zeer wel mogelijk vervolgd.
Nog even bij de muziekschool van Azatan langs gegaan. Volgen nu 105 leerlingen muziek- en schilderlessen. Wel veel behoefte aan instrumenten.
Eva begon hier al last van buikpijn te krijgen, maar toch weer verder, op weg naar Gyumri. Middag stond gepland voor Hayurtatstun, eerst 2 korte lessen bij de preschoolklassen, daarna grote workshop. De 1e les was weer erg leuk. Enthousiaste juf, die al zaken van Eva's seminar had gebruikt, erg enthousiaste kinderen. De 2e les was minder, want de kinderen waren eigenlijk te moe, hadden de hele dag al geoefend voor de lente-voorstelling.
Over workshop dadelijk meer.
Woensdagmiddag zou de dag van de workshop met allerlei kinderen worden, afgesloten met een concert voor ouders en geïnteresseerden. Veel werk en energie heeft Eva hier in gestoken, veel afspraken zijn gemaakt, veel materiaal verzameld. Toch ging heel veel op z'n Armeens. In welke ruimte zouden we de workshop kunnen houden, hoeveel kinderen zouden komen ( volgens de directrice een stuk of 40), zou Miqayel Voskanyan uit Yerevan komen (zoals hij had voorgesteld en beloofd), zouden de bandleden tijd hebben, zou ....
Om half 4, de geplande begintijd, was duidelijk dat we in de theaterzaal terecht konden, was er geen kind te zien, was de band aan het opbouwen, belden een paar mensen af, kreeg Eva buikpijn …
Om 4 uur waren er een paar kinderen, was de band aan het soundchecken, begon ik langzaamaan pissig te worden omdat veel mensen maar wat deden en ....
Rond 4.15 u waren er een stuk of 15 kinderen en jongeren en is Eva gestart, met een flink aangepast programma (bijvoorbeeld geen instrumenten zelf maken). Het ging werken. Afwisseling van zelf muziek maken, luisteren naar de band (met Eva op trompet), jammen, het was chaotisch maar leuk (voor velen). Helaas waren Eva's darmen geheel van streek, dus zij heeft een paar stukken niet meegekregen. Na een pauze rond 6 u begonnen met concert. Geen ouders, veel kinderen naar huis, geen bezoek van de fameuze tar-speler uit Jerevan. Wel heel veel speelplezier. Aan het eind kwam de priester van Hayurtatstun ook nog even luisteren. Twee van zijn kinderen deden de hele middag al enthousiast mee. Hijzelf nu ook. Zette een jam in op een Armeens
halleluja, niet gepland, in ieder geval bijzonder. Bandleden waren erg te spreken over dit initiatief van Eva ( en over hoe ze het allemaal voor elkaar heeft gekregen), met in ieder geval 1 van hen gaan we morgen verder praten over een evt vervolg (die jongen is zo muzikaal en ontzettend goed in het stimuleren van kinderen).
Na het opruimen naar huis gegaan en Eva naar bed.
Ik heb nog een lang en goed gesprek gehad met Hovik en Lilit over de toekomst van Alvan Tsarik en mogelijk nieuwe projecten. Hebben maar gedronken op een plan om 8 ha bomen aan te planten. Plan wordt binnenkort omgezet in projectvoorstel en hopelijk gaan volgend jaar de eerste bomen de grond in.
17 april
Alweer bijna aan het eind van ons verblijf, nog.maar twee dagen. Eva weer goed opgeknapt. Dadelijk naar Varamabert (school) en wat andere afspraken
17 april
De laatste donderdag was zonovergoten. Heel langzaam ontvouwen de groene blaadjes zich. Duurt langer dan ik verwachtte. We begonnen in Varamabert, een relatief nieuwe partner van ons. Preschool in het schoolgebouw. Eerst even gesprek met directeur en met de leider van de Armeense dansgroep. Zij zouden het erg leuk vinden om ook naar Nederland te komen, zijn 2 jaar geleden ook naar Tsjechië geweest.
Daarna naar de klas. Deze juffen konden er zaterdag niet bijzijn, maar waren erg benieuwd naar wat Eva te brengen had. Pakten ze ook erg goed op. Groep was bijna perfekt: redelijk rustig, enthousiast en goed reagerend op de aanwijzingen van Eva. Het maken van de instrumenten was een prettige chaos, het bespelen ervan klonk best goed.
Daarna naar het 'Family Centre' in Gyumri. Een staatgeleide organisatie voor artistieke opleidingen. Haast te mooi om waar te zijn. Mooi gebouw, vooral van binnen, goede en goedgevulde praktijkruimtes, mooie eindproducten. Er wordt onder andere les gegeven in naaien, tapijtknopen, houtbewerken, dansen, tekenen, sieraden maken, schaken en heel veel meer. Bevlogen docenten, wel een beetje competetieve sfeer (onze leerlingen zijn 1e geworden in die en die competitie).
Volgende stop was het kinderdagverblijf van Arevik, een dorp waar we nog niet werken, maar een juf heeft al wel meegedaan met het seminar van Eva. Een groter verschil met de vorige plek is haast niet denkbaar. Drie kleurige barakken rondom een pleintje met wat speeltoestellen, dat was nog wel aardig. Binnen was het echter schrikken. Een stuk of 25 kinderen zaten in een halve cirkel in oude plastic stoeltjes, rondom een allesbrander. Kapotte houten vloer, geen vloerkleed, wanden met kapot behang, bijna niets aan de muur. In de ruimte ernaast een paar plastic tafeltjes, daarnaast nog een koude ruimte met alleen een piano. Twee lege kasten, geen speelgoed, geen papier, geen tekenspullen, geen schoolbord, helemaal niets. In deze ruimte moeten de kinderen (en de juffen) van 9 tot 3 verblijven. De ouders betalen 3000 dram per maand (ongeveer 6 euro) voor eten en drinken, meer zit er niet in. Eva heeft de
trompet gepakt, wat spelletjes gedaan, en toen was her weer zitten voor de kinderen. Om er depressief van te worden. Inmiddels was de directrice terug gekomen. Zij bracht goed nieuws mee. Caritas, een grote welzijnsorganistie, had toegezegd dat de ruimte opgeknapt gaat worden. Een tijdje overlegd met elkaar, als Alvan Tsarikers. Lilit en Lusine willen wel proberen met deze mensen te gaan werken. Zal moeilijk worden, want er zit nog maar weinig energie in de mensen. Wel willen ze graag, alle hulp is welkom. In ieder geval besloten dat alle spullen die wij overhouden hier naar toe gaan.
Na dit bezoek nog op bezoek gegaan bij de directrice van Hayueratstun. Zij had veel positieve verhalen gehoord over de workshop van woensdag. Fijn te horen.
Daarna even tijd genomen om wat boodschappen te doen, voordat we bij Artasjes op bezoek gingen. De tweede keer Caritas vandaag, want hier werkt hij voor. Lilit en Rene kennen hem goed, ik had 'm nog niet ontmoet. Een gouden kerel (en ook erg prettig om eens zonder tolk te praten). Jammer dat hij het in zijn eigen werk al zo druk heeft, maar nu wel goed kunnen sparren over en paar van onze projekten. Wie weet ga ik hier een volgende keer ook een seminar geven, want Artasjes was bv erg benieuwd naar ideeën om medewerkers te belonen. Veel te snel moesten we naar de volgende afspraak, met Taron Grigoryan.
Taron is onder andere lid van de band die Eva heeft ondersteund. Gisteren was het een genot om naar hem te kijken, naar hoe hij improviseerde met materialen en hoe hij kinderen motiveerde om mee te doen. Het leek ons erg fijn als hij op de een of andere manier verder bij ons muziekproject betrokken wilde blijven. Taron is er gelukkig ook enthousiast over. Heeft al vaker met (oudere) kinderen gewerkt. Op heel korte termijn gaan we proberen dit project te concretiseren. Inmiddels 22.30 u geworden maar weer naar huis gelopen.
17 april
Voorlopig voor de laatste ochtend dit uitzicht bij de voordeur. Morgen weer ontbijt in Nederland. Vandaag weer even knallen in Voskehask, bezoek aan bibliotheek, evaluatie met Lilit en Lusine, uit eten met familie van Hovik, koffer pakken en op naar vliegveld.
18 april
De laatste dag in Armenie (voorlopig). De boom voor het huis is toch niet gaan bloeien.
Stond nog 1 preschool op het programma, die van Voskehask, zo'n beetje de eerste waar we begonnen. Lusine en Eva gingen in het dorp vast naar de school, Lilit en ik moesten eerst bij de nieuwe burgemeester op bezoek. Die is vast van plan het kinderdagverblijf, dat al jaren als gebouw klaar is, maar nog niet functioneert, te openen. Hij wil daar graag de preschool bij betrekken en vroeg hoe wij daar in staan. Positief natuurlijk, want de huidige situatie is verre van ideaal. Hij wil 'onze' juffen dan ook gaan betalen. Nog even aankijken of het ook daadwerkelijk gaat lukken, maar ik heb er wel vertrouwen in. In de preschool waren de kinderen al flink aan het knutselen. Meri, de juf, had al veel uit het seminar uitgevoerd en zelfs een flessenorgel gemaakt. Na de les nog even met de directeur gepraat en, zoals altijd bij hem, met de cognac op tafel. Geloof het of niet, maar na 2 glazen was mij diarree-aandrang verdwenen. Maar goed ook, want
het sanitair laat er erg te wensen over, niet geheel toevallig een van de gespreksonderwerpen. De school heeft dringend hulp nodig, ook wat meubilair betreft. Eens kijken wat we kunnen doen.
Daarna ben ik naar de bibliotheek gegaan, om met Gevorg en Maria te praten en een toner voor hun kopieerapparaat te brengen. Weer een goed en gezellig gesprek.
Hovik en Alla namen me daarna mee naar een stuk grond, waar Hovik snode plannen mee heeft. Op de 8 ha wil hij een bos planten en zou dat samen met Alvan Tsarik willen doen. Interessant stukje land, net buiten Gyumri, afwisselend in hoogte en bodem en zo. Kwamen, al lopend en pratend, op een paar leuke ideeëe opgedaan. Hovik had eerst plan om er een leer-werkplan van te maken, daarna werd het een soort speelbos met ponies en picknickplekken. Mij lijkt het wel wat om er een soort ecologisch themapark van te maken. Op een plek ligt veel puin, vooral beton. Hovik wilde dat onder het zand schuiven, lijkt mij wel wat om het juist te laten liggen als bewustwording. Gedeelte zou ook gebruikt kunnen worden in een recycled gebouwtje voor eten/drinken en instructie. Lijkt me dan ook wel te gek om het meubilair te maken van Lada-wrakken, zijn er nog genoeg van. Mooi leer-werkprojekt voor metaalbewerking. Mogelijkheden zat dus.
Koffers zijn gepakt, zo nog even uit eten met de familie. Om 04.25 u (02.25 u Ned tijd) gaan we vliegen. Heerlijk altijd, zo'n nacht overslaan als je uit Armenië vertrekt.
Onze gastfamilie mee uit eten genomen, was best gezellig, onder andere door de live zanger. Tegen 23 u op weg naar het vliegveld. Harut reed weer, Lilit ging toch maar mee. Konden we de twee weken ook evalueren.
We kunnen gaan 'boarden'. Veel Italiaanse priesters aan boord. Moet wel goed gaan. Tot in Wenen.
Zit nu in het vliegtuig, stijgen op dit moment op, met 30 minuten vertraging. Hoop dat dit geen probleem wordt bij de overstap in Wenen. Zitten redelijk voorin, helaas is bij onze stoelen net geen raam.
En inmiddels, na een voorspoedige reis, weer thuis. Lekker Nederlands ontbijten.
ZONDAG 22 MAART:
Vandaag was het benefietconcert van mijn band Random Cr@p en het was geweldig! De nummers liepen lekker (op wat kleine problemen in de techniek na), het publiek was vrolijk, de zon was warm en zo kan ik nog wel even doorgaan. Bij elkaar waren er 70 bezoekers en als klap op de vuurpijl hebben we een bedrag van €441,50 opgehaald!!!
dinsdag 10 maart:
Ik had vandaag een interview op de radio.
Als je op onderstaande link klikt en dan naar het programma 'uit de kunst' gaat en op 20.00 uur klikt, kun je me terugluisteren.
Als je op onderstaande link klikt en dan naar het programma 'uit de kunst' gaat en op 20.00 uur klikt, kun je me terugluisteren.
zondag 8 maart:
Vandaag heb ik geprobeerd om een pvc-instrument te maken. We hadden alleen maar 2 meter pijp, dus is t een kleintje geworden. Het was veel rekenen om de goede lengte voor de goede toon te vinden. Het is nu wel een beetje gelukt om de buizen te maken dat zie je in het filmpje hieronder:
En hier een filmpje van hoe het ook kan:
|
|
zaterdag 7 Maart:
Vandaag ben ik dan ook eindelijk echt hard aan de slag gegaan met het maken van instrumenten. Hieronder de ballonbanjo.
Je kan verschillende noten spelen door op verschillende plekken de snaar op het balkje te duwen en dan "de snaar" aan te slaan.
Hoe strakker je de snaar spant hoe hoger hij is. Je kan er ook leuke effecten op spelen.
problemen:
Ik heb het met elastiekjes gedaan, maar die knappen tamelijk snel.
Je moet de ballon en elastiekjes regelmatig vervangen want de elastiekjes rekken uit en de ballon krimpt.
Ik ga hem ook nog een keer proberen met een echte snaar te maken. Dan kan ik ook een notenschaal op de balk tekenen: Als je je vinger hier houdt speel je deze noot.
In ieder geval leuk om te maken.
Hoe strakker je de snaar spant hoe hoger hij is. Je kan er ook leuke effecten op spelen.
problemen:
Ik heb het met elastiekjes gedaan, maar die knappen tamelijk snel.
Je moet de ballon en elastiekjes regelmatig vervangen want de elastiekjes rekken uit en de ballon krimpt.
Ik ga hem ook nog een keer proberen met een echte snaar te maken. Dan kan ik ook een notenschaal op de balk tekenen: Als je je vinger hier houdt speel je deze noot.
In ieder geval leuk om te maken.
zaterdag 7 maart:
Ik stond in de Gelderlander met het project! Ik had donderdag een interview gehad en alles wat ik gezegd heb is er mooi in verwerkt.